اعتراض چینیان که در سراسر آسیای جنوب شرقی پراکنده اند به Jack Cafferty دبیر عمومی Public Editor وقت شبکه تلویزیونی کابلی ـ خبری CNN که چرا ضمن گزارش ابراز نظر مخاطبان درباره اخبار پخش شده در 15 اپریل 2008، آنان ـ چينيان ـ را ... توصیف کرده بود یک بار دیگر اهمیت و حساسیت و شرح وظایف این شغل (Public Editor) را «موضوع روز» کرده بود. کافرتی متولد دسامبر 1942 در شیکاگو، در دسامبر 2012 به کار خود در CNN پایان داد.
   «كافرتيCafferty» كه شخصا نظرات مخاطبانِ شبكه سي ان ان (ايميل ها، فاكس ها و پيام هاي تلفني) را كه درباره هر «موضع روز» دريافت مي شود با تفسير و اظهار نظر به اطلاع ديگر مخاطبان اين شبكه كابلي ـ خبري مي رسانید در اپریل 2008 ضمن اشاره به يك پيام و موضوع آن، بر واژه «چينيان» صفت Thug (قالتاق) را که نوعی اهانت تلقی شده بود افزوده بود. گفته شده بود که چنين سخن گفتن همچنين خلاف اصول اخلاقي ژورناليسم است كه «روزنامه نگار» مكلّف به رعايت اين اصول است. ژورناليسم اصيل چنين اجازه اي را نمي دهد، مگر اينكه به صورت فردی عادی سخن بگوید (نقل قول از دیگران)، نه «ژورناليست و در اين كسوت».
    از زمان پيدايش «پابليك اديتور Public Editor» در شبكه هاي تلويزيوني، ژورناليست هاي قديمي بارها هشدار داده اند كه مبادا اين دبير = اِديتور (مقام تحريريهِ رسانه که اظهار نظر و پرسش مخاطبان را درباره یک مطلب و یا خبر دریافت می دارد و منعکس می سازد) آلوده تبليغات روابط دولت ها و مقام هاي رسمي شود، و خواسته اند كه چنين سمتي تنها به فرد واجد شرايط و يك ژورناليست وفادار به اصل بيطرفي و اصول اخلاقي اين حرفه سپرده شود. نشريات از ديرزمان و دهها سال پيش از تلويزيون، پابليک اديتور داشته اند.
   سمت «دبير عمومي = پابليك اديتورPublic Editor» در شبكه هاي تلويزيوني غرب به اقتباس از روزنامه ها از نیمه دهه یکم قرن 21 ایجاد شده است. ایران دهها سال زودتر از سایر کشورها سمت پابلیک ادیتور به وجود آورد. دریافت اظهار نظر مخاطبان ازجمله انتقاد و يا تمجید آنان از يک برنامه و خبر و هرگونه اظهارنظر از نيمه دوم دهه 1330 (دهه 1950) با تاسيس تلفن 27000 در راديو ايران (و به ابتكار نصرت الله معينيان) آغاز شد. تلفن 24 ساعته 27000 نظرات مردم درباره هر برنامه، تصميم و اقدام دولت و موسسات را دريافت مي كرد و منعكس مي ساخت (به صورت ارسال نظر براي مقام مربوط و در صورت عام المنفعه بودن براي پخش و انتشار). روزنامه ها از اواخر قرن نوزدهم دارای پابلیک ادیتور شده اند. در آغاز کار، نظرات کتبی و از طریق پُست دریافت می شد و عنوان «نامه به سردبیر» مربوط به همان زمان است که باقی مانده است.
   در ایران، عباس مسعودی بنیادگذار روزنامه اطلاعات از نیمه اول دهه 1330 به ایجاد «پابلیک ادیتور» در اطاق خبر همت کرد و نخستین دبیر عمومی این روزنامه، یک روزنامه نگار قدیمی به نام آقای شاد بود. تا نیمه سال 1359 و آغاز جنگ عراق با ایران، نامه های مخاطبان شامل مشروح نظرات آنان عینا و یا با مختصر ادیت حرفه ای چاپ می شد که از آن پس به صورت بسیار کوتاه تلفنی درآمده است که غالبا درباره مشکلات روزمره است. حال آنکه روزنامه های سایر کشورها به انتشار مشروح نظرات مخاطبان ادامه می دهند و دو صفحه از هر شماره روزنامه را به آن اختصاص دارد. نظرات مخاطبان پیرامون مسائل روز و ... ممکن است مورد استناد قرار گیرد. در سالهای اخیر که با پیدایش آنلاین ها و قرارگرفتن اخبار در اینترنت و صاحب وبسایت شدن هر مقام و موسسه و در نتیجه اُفت تیراژها و ریزش مخاطبان، رسانه ها اعم از چاپی و الکترومانیتیک (رادیو ـ تلویزیون) بر ميزان انتشار و پخش نظرات و مطالب مخاطبان که از طریق پابلیک ادیتور دریافت می شود افزوده اند و همچنین خاطرات روزنامه نگاران و رجال و شرح مشاهدات (سفرنامه، دیدار از خیابانهای شهر، فروشگاه، فرودگاه و ...) و مطالب اينوستيگيتيو (روزنامه نگار در نقش کارآگاه پليس)، کانتِکست و ... که اختصاصي اند و پيش از انتشار نمي توانند در اينترنت قرارگيرند.