نهم تیرماه 1336 بود و من [نوشیروان کیهانی زاده] هنوز خبرنگار میز اقتصادی روزنامه اطلاعات. تورج فرازمند (متوفی در لُس آنجلِس) سردبیر وقت روزنامه مرا خواست و گفت که از دفتر انصاری وزیر راه خبر داده اند که وی قصد رفتن به کرمان برای سرکشی به راههای این استان کشور و شنیدن انتقادها و پیشنهادها را دارد و روز 12 و یا 13 تیرماه آنجا خواهد بود. او با اتومبیل به کرمان می رود تا وضعیت راههای فی مابین را هم به چشم ببیند و بنابراین نمی تواند با خود خبرنگار ببرَد، خبرنگار ـ در صورت تمایل روزنامه ـ با اتومبیل خود و یا هر وسیله دیگر به کرمان برود، ولی در آنجا می تواند با اتومبیل اداره راه کرمان، با او همراه شود.
     فرازمند گفت که مرا به این دلیل برای تهیه این گزارش انتخاب کرد که کرمانی هستم و آگاه از واقعیات آن استان و فریب حرف های چَرب و نَرم مقامات را نمی خورم و حقیقت را خواهم نوشت.
     همان شب با اتوبوس عازم کرمان شدم و دو روز بعد آنجا بودم. استاندار کرمان بزرگان شهرهای استان ـ از شهرهای کوچک تا بزرگ را دعوت کرده بود تا بعد از ظهر 13 تیرماه در تالاری در شهر جمع شوند و خواستِ خود از وزیر را مطرح کنند.
     در ساعت معیّن در تالار بودم و قرار گذارده بودیم که با بزرگان شهرهای استان، در پایان جلسه مصاحبه کنم و مشکلات راههای منطقه را برنگارم.
     همه منتظر وزیر بودند که در میان تعجب حاضران، یک مقام ارشد این وزارت وارد شد، پشت میکروفن رفت و اظهارداشت: "همچنانکه می دانید؛ دو روز پیش (11 تیرماه 1336) در منطقه وسیعی در شمال کشور ـ از تهران تا لاریجان، فیروزکوه و ... زلزله روی داد، خرابی و تلفات وارد ساخته و در چند نقطه، کوه ریزش کرده و جاده ها را بسته و جناب وزیر مجبور به بازدید از این نقاط شده و من به جای او، با هواپیما، برای شنیدن اظهارات و پیشنهادهای بزرگان استان و دیدن راهها به اینجا آمده ام و ماوقع را به او گزارش خواهم کرد و اطمینان دارم که ترتیب اثر خواهد داد.".
     هرکس مشکلی را گفت و پیشنهادی داد تا نوبت به نماینده شهرک تاریخی و چند هزارسالهِ «رایِن» رسید. این نماینده که در عین حال مدیر یکی از مدارس رایِن بود ضمن پوزش از مثالی که خواهد زد، گفت: "در سال اول دبیرستان، در درس هندسه، برای اثبات کوتاهترین فاصلهِ بین دو نقطه، از استدلال 2400 ساله فیثاغورث [Pythagoras فیلسوف و ریاضی دان یونان باستان] استفاده می کنند که گفته بود اگر مقداری علوفه را در جایی بگذارند و حِماری را رها کنند، در یک خط مستقیم به سوی علوفه خواهد رفت زیراکه کوتاهتر است. می دانیم که منطقه جیرفت و کَهنوج از قدیمی ترین تمدن های جهان هستند و به این تمدن ها که آثار آن وجود دارد، از زمان اسکندر مقدونی؛ دَقیانوس گویند. بنای شهر کرمان را هم به گشتاسپ کیانی (3 هزار سال پیش) نسبت می دهند که اردشیر پاپکان در آنجا دژ نظامی ساخت تا پایتخت ایران کند و بهرام گور (بهرام پنجم) هم که پیش از سلطنت، استاندار کرمان و ملقّب به «کرمانشاه»
    بود در زمان سلطنت خویش این شهر را گسترش و وسعت داد. اضافه کنم که در عهد ساسانیان، استانداران کرمان را «کرمانشاه» می خواندند و یکی از آنان شهری در غرب ایران ساخته که از همان زمان به نام او «کرمانشاه» نامیده شده است. میان منطقه جیرفت (تنها منطقه در جهان که هر سال در آنجا می توان دو بار کشت و درو کرد)، کَهنوج، رابُر (راهبُر) و هَنزا، ساردوئیه (ساردو) و ... و شهر کرمان و مرکز و شمال ایران از سه هزار سال پیش یک راه مستقیم وجود داشته که از گُدار گودِر (میان رایِن و جوپار) می گذرد. اسکندر مقدونی، یعقوب لیث، نادرشاه و ... از همین راه عبور کردند. در زمان جنگ دوم جهانی، غلّات مورد نیاز ارتش روسیه که با هیتلر می جنگید از همین راه حمل می شد. معلوم نیست که به چه دلیل، وزارت راه به جای بازسازی راه گُدار گودِر، مسیر را تغییر داده و 40 ـ 50 کیلومتر دور کرده است بگونه ای که برای رسیدن از جیرفت به کرمان از مسیر رایِن، به جای خط مستقیم (گُدار گودِر) باید دو ضلع مثلث را پیمود که منطقی نیست و برخی از جیرفتی ها ترجیح می دهند که کوهها را دور بزنند و از مسیر «دِه بَکری» و «دارزین» بروند. خواستم که دولت توجه کند و راه سه هزار ساله «گُدار گودِر» را بازسازی و رو به راه کند که صرفه جویی در سوخت و عُمر خودرو و وقت انسان است.
     مقام ارشد وزارت راه به این درخواست وعده مساعد داد و گفت که گُدار را دیدن خواهد کرد که کرد. ولی، از آن زمان تا کنون [سال 1403 که 67 سال است] به این وعدهِ منطقی (بازسازی راه تاریخی گُدار گودِر) که نه تنها جنبه تاریخی بلکه منافع اقتصادی متعدد دارد عمل نشده است، خودروها همان دو ضلع مثلث را به جای خط مسقیم باید طی کنند که دهها کیلومتر طولانی تر است و ایجاد ترافیک هم می کند و مصرف سوخت بیشتر.