سپتامیر 1960 (شهریورماه 1339) بود و مسئله کنگو (دومین کشور بزرگ قاره آفریقا به لحاظ وسعت ـ 2 میلیون و 345 هزار کیلومتر مربع و یک کشور فرانسوی زبان) درگیر اختلافات داخلی بود و همچنان خبر اول بخش اخبار بین الملل رسانه ها که گزارش از تظاهرات تازه در پایتخت آن کشور رسید که باید نام «لئوپلدویل» از روی آن شهر [اینک شهری چند میلیونی] برداشته شود و در خبرهای مربوط، به صورت مبهم آمده بود که این نام را در سال 1881 یک انگلیسی به نام هِنری ستانلی بر این شهر گذارده است.
     توجه به اخبار کنگو از ماه می 1960 (اردیبهشت 1339) و آغاز انقلاب استقلال آن به رهبری پاتریس لومومبا آغاز شده بود و در بسیاری از روزها خبر اول روزنامه ها بود، زیراکه انقلاب مخالفان داخلی یافته و ایالت کاتانگا اعلام تجزیه کرده بود و کشور در آستانه جنگ داخلی. کنگو که قبلا یک کشور سلطنتی بود از سال 1877 طبق توافق های اروپاییان به لئوپلد دوم پادشاه بلژیک داده شده بود و این پادشاه آن را ملک شخصی خود اعلام کرده بود و Henry Morton Stanley کاشف و گردشگر انگلیسی ـ آمریکایی (متولد 1841 و متوفی در 1904) که بسیاری از مناطق مرکزی آفریقا را دیدار و رصد کرده بود محدوده کنگو را برای پادشاه بلژیک تعیین و ترسیم کرده بود و با هدف جلب رضایت او [خوشامد] یک آبادی بزرگ را به نام او «لئوپلدویل = شهر لئوپلد» گذارده بود که کارکنان لئوپلد دوم از این شهر بر سراسر سرزمین دارای معادن الماس و حاصلخیز کنگو [و در سال 2020 یکصد و 8 میلیونی] نظارت می کردند و ده سال طول کشید تا شهر لئوپلدویل [که از 1966 به کینشازا تغییر نام داده است] یک شهر واقعی شود. لئوپولد دوم در سال 1908 کنگو ـ مستعمره بلژیک را به دولت بلژیک (قوه مجریه) واگذار کرد تا از جانب او اداره کند و سران قدرت های اروپایی در نشست برلین، مستعمرهِ بلژیک بودنِ کنگو را تأیید کردند.
     انقلاب استقلال کنگو 52 سال بعد و در ژوئن 1960 پیروز شد و سی ام این ماه با استقلال آن موافقت گردید و نام «جمهوری کنگو» بر آن گذارده شد [اینک جمهوری دمکراتیک کنگو] و کاسا ووبو رئیس جمهوری و پاتریس لومومبا رئیس دولت آن، ولی جنگ داخلی ادامه داشت و سرانجام به قتل لومومبا انجامید.
     و اما خاطره: در خبرگزاری پارس تنظیم اخبار برای تلویزیون غیر دولتیِ وقت برعهده یک روزنامه نگار با تجربه گذارده شده بود که صبح ها در روزنامه کیهان کار می کرد و عصرها و شب ها در خبرگزاری پارس (ایرنا).
     تلویزیون غیر دولتی گاهی هم عکس های اخبار را مطالبه می کرد که ارسال می شد. یک شب در اواخر شهریور 1339 از تلویزیون تماس گرفتند که نه تنها عکس «هِنری ستانلی» را می خواهند بلکه توضیحاتی درباره او که نام لئوپلدویل انتخاب کرده است. دبیر تنطیم خبر برای تلویزیون [که تحصیلات حقوق داشته و اینک در لُس آنجلس رئیس کانون وکلای قضایی اختلافات خانوادگی است] در پایان کار، رفته بود و کلید آرشیو خبرگزاری که کتاب های رِفرِنس نیز در آنجا نگهداری می شد سریعا یافت نشد تا درباره «هِنری ستانلی» تحقیق شود و تلویزیون همچنان اصرار به عکس و شرح قضیه نامگذاری داشت که مدیرعامل خبرگزاری از من (نوشیروان کیهانی زاده) که یکی از دبیران وقت اخبار بین الملل (ویژه تنظیم برای پخش از رادیو) بودم خواست که به روزنامه اطلاعات بروم و در آرشیو آنجا، شاید بتوانم مطلب مورد نظر تلویزیون و بیوگرافی ستانلی را بیابم که رفتم و یافتم [و همانست که مضمون آن در دو پارگراف اول این مطلب آمده است] و تلفنی به خبرگزاری دادم. عکس پیدا شد و به خبرگزاری رساندم، ولی به موقع به محل فرستنده تلویزیون (تپه های بالای خیابان گاندی) نرسید و روز بعد آن را به اضافه دنباله خبر پخش کردند. مسافت خبرگزاری پارس از درِ خروجیِ خیابان خیام (نزدیک چهار گلوبندک) تا ساختمان روزنامه اطلاعات چندصد متر بود و با اتومبیل، دو ـ سه دقیقه. در آن زمان و تا پایان سال 1354 محل استقرار خبرگزاری پارس در ساختمان اداره انتشارات و رادیو بود (میدان 15 خرداد) که یک درِ ماشین رو هم به خیابان خیام داشت. بعدا اداره انتشارات و رادیو (که رئیس آن معاون نخست وزیر بود) تبدیل به وزارت اطلاعات و جهانگردی شد و اینک وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی.