ايناشيو سيلونه روزنامه نگار و داستان نويس ايتاليائي قرن بيستم 23 آگوست 1978 در 78 سالگي درگذشت. همه داستانهاي او با هدف ترويج و اثبات اصالت سوسياليسم به عنوان تنها راه حل مسائل بشر امروز و نيز کمک به رفع مشکلات جوامع نوشته شده است. با وجود اين، وي در داستانهايش نكات انساني ديگررا از نظر دور نداشته است. از آنجا كه ايناشيو يك روزنامه نگار حرفه اي و دهها سال سردبير روزنامه بود، داستانهايش سبك ژورناليستي دارد ، يعني پر از خبر و اطلاع است و خواننده خيلي زود متوجه قضيه مي شود و بازي با جمله (لفّاظي) ندارد.
   معروفترين داستانهاي ايناشيو كه به بسياري از زبانها ترجمه شده اند عبارتند از :
   «فونتامارا»، نان و شراب، مدرسه براي پرورش ديكتاتور. افكار زنده مازيني، بذر زير برف، خروج اضطراري، قصه آدمي كه فروتن بود و ....
   سیلونه در کتاب «مدرسه براي پرورش ديكتاتور» نوشته است هزاران سال است که افراد پس از رسیدن به مقام گذشته خودرا که از توده ها بودند فراموش می کنند و خودخواه، زورگو و تجملگرا می شوند و برای این مسئله هنوز راه حل یافت نشده است. اگر بشر اصلاح نشود نابودی در انتظار اوست. وی در کتاب «سرانجام آدمي كه فروتن بود» از رو به کاهش بودن شمار انسانهای خوب (انسان کامل) و بزعم او قانع، فروتن، حقدوست، آزاده، خادم به همنوع و باوجدان ابراز نگرانی کرده و بر کره زمین نام «جنگل جهانی» گذارده است که در آن قوی ضعیف را پاره می کند. سایر داستانهای سیلونه همین زمینه هارا دارند.