درباره علاقه ایرانیان به محمد مصدق که ناشی از قدرشناسی آنان است تاکنون موارد متعدد نقل شده است ولی ذکر دو نمونه از آن ـ مربوط به دهه 1370 (دهه 1990 میلادی) که این نگارنده شاهد عینی آن بود، مخصوصا برای مدیران رسانه ها خالی از فایده نیست.
غلامحسین کرباسچی که اورا یگ پرگماتیست (عمل گرا ـ واقعیت گرا) و امیر کبیر معاصر می پندارند در سال 1371 روزنامه غیر سیاسی همشهری را به مالکیت و سرمایه شهرداری تهران به وجود آورد تا کمکی به آموزش عمومی مردم باشد؛ ایرانشناسی شان تقویت شود، خلاف نکنند و با بهداشت و درمان آشنا گردند و ...، ولی بمانند هر روزنامه دولتی تیراژی نسبتا پایین داشت. پاورق نویسی در صفحه 6 آن هم کارساز نشد. پاورق تابستان 1372 آن صفحه، ترجمه کتاب «سیا از درون» تالیف یک مولف آمریکایی بود که آن را از نمایشگاه بین المللی کتاب در تهران به دست آورده بودند. محمد عطریانفر (که پس از حوادث بعد از انتخابات خرداد 1388 به زندان افتاد و محاکمه شد) سردبیر وقت همشهری از مترجم کتاب خواسته بود طوری ترجمه کند که مطلب 28 و یا 29 امُرداد آن مربوط به براندازی مصدق باشد تا او بتواند عکس مصدق را که سالها چاپ نمی شد با آن مطلب منتشر کند. مطلب با عکس مصدق (که در بالا آمده و اورا زیر درختی با عصا در تبعیدگاهش ـ احمدآباد کرج نشان می دهد) در شماره 29 امُرداد 1372 در صفحه ششم همشهری چاپ شد، هزاران نفر تلفنی قدردانی کردند و تیراژ همشهری از روز بعد به 120 هزار رسید، هر روز بیشتر شد و در ردیف اول باقی مانده است.
دکتر فریدون وردی نژاد که از قضیه آگاه بود درصدد بود که چنین کاری در روزنامه تازه تاسیس ایران انجام شود که درگذشت نوه مصدق (بانو ...)در نیاوران این فرصت را به دست داد، محمد بلوری حادثه نویس قدیمی ایران و دبیر وقت صفحه حوادث روزنامه ایران [قبلا دهها سال دبیر صفحه حوادث کیهان] عکسی از مصدق که نوه اش (بانو یی که فوت شده بود)را روی سینه اش نشانده و ناشتایی( نان و پنیر) می داد یافته و در صفحه اول روزنامه ایران چاپ کرد که آن روز این روزنامه 5 بار تجدید چاپ شد و دیگر، تیراژ آن پایین نیامد.