تا سال 1335 در ايران دوره آموزش روزنامه نگاري (به مفهوم آكادميكِ آن) داير نشده بود و روزنامه هايي كه از خارج وارد مي شد و يا اين كه ناشران در مسافرت هاي خارجي خود مي ديدند، الگو قرار مي گرفت كه زيربنايي سست و نادرست بود. در يک تاليف دكتر حميد مولانا (خبرنگار و سردبير اسبق روزنامه كيهان، استاد امريکن يونيورسيتي در شهر واشنگتن و مقاله نگار) به زبان انگليسي هم كه تاريخ آموزش روزنامه نگاري در ايران را به دست مي دهد اشاره اي به پيش از آن سال ديده نمي شود. در 1335 هجري خورشيدي (1956 ميلادي) مؤسسه مطبوعاتي اطلاعات براي تكميل كادر تحريري خود چنين دوره اي را داير كرد كه دانشجويانش توسط سازمان سنجش هوش و استعداد دانشگاه تهران از ميان صدها متقاضي برگزيده شده بودند.
    در دو سال متوالي بعدي دو استاد آمريكايي در دو دوره كوتاه مدتِ چند ماهه كه در ساختمان دانشكده حقوق دانشگاه تهران برپا شده بود آن را دنبال كردند. اين دو دوره ويژه بازآموزي روزنامه نگاران شاغل وقت بود.
    دوره هاي چهار ساله روزنامه نگاري (دوره ليسانس) در دهه 1340 (1960 ميلادي) در دانشگاه تهران و مدرسه آموزش عالي وابسته به موسسه مطبوعاتي كيهان داير شدند كه دانشگاه تهران پس از مدتي، آن را به دليل نبود بازار كار براي روزنامه نگاران تازه تعطيل كرد و يك دوره فوق برنامه (گواهينامه) به مديريت و استادي مسعود برزين (روزنامه نگار قديمي، زبان دان، نخستين دبير سنديكاي روزنامه نگاران و آخرين مديرعامل سازمان راديو ـ تلويزيون نظام سابق) را جانشين آن ساخت كه سالها ادامه يافت.
   در دوران طولاني رياست نصرت الله معينيان روزنامه نگار و ميهندوست بنام ايراني بر سازمان انتشارات و راديو و بعدا وزارت اطلاعات و جهانگردي (وزارت ارشاد فعلي)، به ابتکار او چند دوره کوتاه مدت خبرنويسي براي خبرگزاري پارس (ايرنا) و راديو - تلويزيون (در آن زمان تلويزيون غير دولتي که موظف بود اخبار خود را از خبرگزاري پارس دريافت و پخش کند) داير شد که انضباط سخت بر آنها حکمفرما بود.
    سپس دوره هاي روزنامه نگاري چهار ساله و بالاتر در بيشتر دانشگاهها داير گرديد كه ادامه دارند ولي بايد توجه داشت كه روزنامه نگاري يك ديسپپلين آكادميك نيست، بايد استعداد اين كار را داشت و تمرين و تجربه فراوان لازم دارد. به عبارت ديگر؛ به همان گونه كه با رفتن به مدرسه ادبيات نمي توان شاعر شد و به کلاس ورزش؛ ورزشکار و قهرمان، با رفتن به مدرسه روزنامه نگاري هم نمي توان يک روزنامه نگار واقعي (ژورناليست) شد. شرط روزنامه نگار شدن داشتن استعداد و عشق اين کار، هوش سرشار و معلومات عمومي است. آشناشدن با اصول خبرنويسي، مقاله نگاري، عکس و فیلم خبری، اِديت و دبيري رسانه، نياز به يک دوره آموزش 4 ساله در کلاس مدرسه ندارد، تمرين و تجربه لازم است و به همين دليل در سازمان رسانه ها، براي ارتقاء از خبرگيري به حبرنگاري و از خبرنگاري به دبيريِ میز و از دبيري میز به سردبيري اجرايي، دوران مشخّص تجربه تعيين شده است. در دانشگاههاي غرب بويژه آمريکا، تنها براي رشته روزنامه نگاري است که کنکور وجود دارد و اين کنکور تنها براي استعداد و نظرسنجي است (آزمایش هوش و استعداد و تشخیص علاقه مندی). استادان اين رشته عموما روزنامه نگاران با تجربه و معروف هستند.